3.31.2013

Արվեստի ուղղություններ․․․․․․


Կլասիցիզմ

Լատաիներենից  թարգմանաբար  նշանակում  է  դասական  օրինակելի։   Գերիշխել  է  17-19-րդ  դարերում,  կենտրոնը   եղել է  Ֆրանսիան։ Կլասիցիզմի  գեղագիտական   սկզբունքները   ի  վերջո  հանգում են անտիկ, դասական  հեղինակներին  նմանվելու  պահանջին։   Գեղարվեստի  բարձրագույն  տիպարն   ու  չափանիշը  կլասիցիստ  գրողներն  ու  արվեստագետները  տեսնում  էին անտիկ  գրականության  և  արվեստի  մեջ,  այնտեղից  վերցնում  սյուժեներն  ու  կերպարները՝   արտահայտելով  ժամանակի   հասարակական- քաղաական  խնդիրները։   Կլասիցիզմի  գեղագիտության  հիմնական  դրույթներից  է << բնությանն  ընդօրինակելու>> նրան  նմանվելու,  բանականության  միջոցով  այն  գեղարվեստական   կարգավորման  ենթարկելու  խնդիրը։  Կլասիցիզմի   գեղագիտությունը  պարտադրում  էր  որոշակի  օրենքներ  ու  կանոններ,  սահմանում  ժանրերի  խիստ  հիերարխիա՝  դրանք  բաժանելով <<  բարձրի և  ցածրի >> ։   Կլասիցիզմը    հսկայական  նշանակություն  էր  տալիս    արվեստի  հասարակական  դաստիարակչական  դերին։ Բարոկկո Պորտուգալերենից  թարգմանաբար  նշանակում  է արտասավոր   ձևի  մարգարիտ։ Գերիշխել  է 16-րդ  դարի վերջից  մինչև  18 –րդ  դար,  հաջորդել  է  վերածննդի  մշակույթին։  Կենտրոնը  եղել  է  Իտալիան  և  դրա  վառ  ապացույցն  են  հանդիսանում  իտալական  քաղաքները, որոնցից  մի քնիսը  կառուցվել  են  միայն  այդ  ոճով։  Բարոկկոյին  բնորոշ  է  աշխարհընկալման  և  արտացոլման  ներհակությունը,  զգայական  և  մտավոր   լարվածությունը, մանրամասների  նատուրալիստական  մեկնաբանությունը,   թե  կոպտությունը  և  թե  նրբությունը։   Բարոկկոն  դինամիկ  աֆեկտացիայի  հակամեդ  ոճ  է, որին  հատուկ  է թատերայնություը  և  պատրանքայինը։  Այս  ոճին  բնորոշ  է  նաև   արվեստի  տարբեր  տեսակների  փոխադարձ  ներգործությունը,  պոեզիայի  ընկալումը   որպես   խոսող  գեղանկարչություն,  իսկ  գեղանկարչությունը  որպես  համր  պոեզիա։  Բարոկկոն  հենվել  է սխոլաստիկ  տրամաբանության  և  ճարտասանության  վրա,  կիրառել  է  բարդ  փոխաբերություններ  և  նմանություններ,  ժառանգել  միջնադարի  ու  վերածննդի   առավել  արտահայտիչ  գեղարվեստական  ձևերը,  անտիկ  կերպարները  համադրել   քրիստոնեականներին։ Ռոկոկո
Թարգմանաբար  նշանակում  է  մանրացված  քար  կամ  դեկորատիվ  խխունջ։  Գերիշխել  է 18-րդ  դարի  կեսերից  մինչև  19-րդ  դար։   Սկզբնավորվել  է  Ֆրանսիայում   բացարձակ  միապետության   ճգնաժամի  շրջանում։  Ընթացել  է  երկու  փուլով՝  նոր  սկիզբ  առնող  և  արդեն  զարգացած ռոկոկո։    զարգացած  ռոկոկոն  արմատավորվել  է  քանդակային  և  ծեփածո  բարդագույն  նախշեր,  ռոկյալներ,  պարուրազարդեր։  Այս  ոճի  առավելապես  զարդակերպային  ուղղվածությունը  թույլ  չի  տվել  մեծապես  ազդելու կառուցվածքների  կազմվածքի  և  արտաքին  տեսքի  վրա։  Տարածվելով  ԵՎրոպայում  ռոկոկո  ոճը  հաճախ  եղել  ոչ  այնքան  Ֆրանսիական  ազդեցության  արտացոլում,  որքան  ուշ  բարոկկոյի  տեղական  յուրորինակ  տարբերակ։  Ռոկոկոին    բնորոշ  են  տարփեգական,  տարփեգական- դիցաբանական   հովվերգական սյուժեյով կառուցված  կոմպոզիցիաները։  քանդակագործության  մեջ  գերիշխել  են  ինտերիերի  հարդարանքի  համար  նախատեսված  քանդակներն  ու  ոչ  մեծ  արձանիկները։    Գեղանկարչույան  մեջ  այս  ոճը   ուներ  դեկորատիվ  ուղղվածություն։

Комментариев нет:

Отправить комментарий